----------------------------------------------------------------------------------------------------------
"นี่ คาโนะ" เด็กหนุ่มผมดำเรียกเจ้าของร่างที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงของเขา..ดูถ้าจะตื่นยาก....ร่างสูงตัดสินใจเดินไปอาบน้ำก่อนเเล้วค่อยมาปลุกคนตัวเล็กต่อ
เขาจัดแจงหยิบชุดของตัวเองและผ้าเช็ดตัวเตรียมจะเดินเข้าห้องน้ำแต่ไม่วายเหลือบมามองคนที่หลับอยู่ ถึงจะอยากถีบไห้ตกเตียงก็เถอะ ดูถ้าหมอนั่นคงจะหลับสบายน่าดู นั้นทำไห้เขาไม่อยากยุ่งสักเท่าไร เลยเลือกที่จะเดินไปอาบน้ำ
ต่อไห้อาบเสร็จแล้ว เจ้าคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยนี่สิ ต้องไห้เรียกงั้นเหรอ ต้องไห้ปลุกสินะ หรือว่าถีบเลยล่ะ ดีไหม ถ้าคาโนะไม่มานอนบนเตียงของเขาร คนคนนี้ก็ไม่ว่าอะไรแน่นอน เมื่อคืนเซโตะตั้งใจจะรอไห้คนตัวเล็กมาเข้านอนพร้อมกันแต่ว่าเขาดันเผลอหลับไปก่อน ตื่นมาก็เจอลูกแมวตัวโตมานอนซุกอยู่ข้างๆซะแล้ว คนตัวสูงแทบจะสปริงตัวออกจากเตียงทันที
“นี่......”ใจเย็นไว้เซโตะ ไอที่นอนอยู่อ่ะ เพื่อนนายนะ ห้ามนะ ห้ามทำอะไรมันเด็ดขาดเลย เด็กชายร่างเล็กผมสีครีมเริ่มขยับตัวหน่อยๆ ทำไห้หัวใจของผู้ที่ยื่นอยู่ข้างเตียงพองโตขึ้นเล็กน้อย
เจ้าคาโนะมันจะตื่นแล้ว จะตื่นแล้ว...
ก็อกๆ
“คุนเซโตะ คุนคาโนะ ตื่นได้แล้วนะคะ” เสียงใสของมารีดังขึ้นเพื่อเรียกคนที่อยู่ข้างใน แต่ว่า...
“มารีจัง รอแปปนึงนะ คาโนะยังไม่ตื่นเลย”เซโตะตะโกนบอกเด็กสาวที่อยู่ข้างนอก พอมองไปบนเตียง เขาอยากจะถีบคนที่นอนอยู่ไห้ตกเตียงจะได้ตื่นสักที
ก็อกๆ
“เซโตะเปิดประตูไห้ชั้นเข้าไปหน่อย” พอเจ้าของชื่อได้ยินเสียงของคิโด เขาก็รีบสาวเท้ามาเปิดประตูไห้ทันที อ่า ก็เทอคคนนี้เป็นความหวังสุดท้ายทีจะปลุกคาโนะได้แล้วนี่น่า หลังจากที่สาวตัวสูงเดินเข้ามามารีก็เดินตามมาทันที คนมาใหม่ทั้งสองคนมองคาโนะด้วยสายตานิ่งๆก่อนจะหันมองหน้ากันพลางหัวเราะคิกๆคักๆออกมาจนเซโตะอดทีจะถามไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“คิโด เมื่อวานนี้นะ...”
“อ้อ เมื่อคืนน่ะเหรอ ฮึๆถามมารีเอาสิ”
“เห ! คุนคิโดอย่ามาโยนไห้ชั้นนะคะ คุนเป็นคนต้นคิดนะคะ”
“คิโด เมื่อวานกิดอะไรขึ้น”
“ก็......ชั้นแค่เล่นเกมอะไรกันนิดหน่อยน่ะ”
“เกม...”
“ก็คือว่าเมื่อคืนน่ะค่ะ คุนคิโดมาบอกชั้นมาไห้ใส่ยานอนหลับลงไปไนน้ำแก้วไหนก็ได้แก้วนึง...”
“ชั้นก็ไปไห้ทุกคนกิน แต่ว่าคาโนะไม่ซวยไป ดันหยิบได้แก้วที่ใส่ยาไว้น่ะสิ ฮึๆ”
"น่าๆ ชั้นปลุกคาโนะเองก็ได้พวกนายสองคนไปรอข้างนอกเถอะ"คิโดตัดบทพลางดันหลังมารีเเละเซโตออกจากนอกไป เด็กสาวค่อยๆโน้มตัวลงนั่งข้างเตียงที่คาโนะนอนอยู่ก่อนจะ
เป๊าะ !
"โอ๊ย ! " เจ้าของผมสีครีมถึงกับเด้งตัวออกจากเตียงทันทีที่ถูกดีดหน้าผาก ก่อนจะหันมามองค้อนผู้กระทำด้วยความไม่พอใจ
"ไปอาบน้ำซ่ะ ทุกคนรออยู่" เด็กสาวว่า พร้อมกับหมุนตัวเดินออกจากห้อง คนโดนสั่งเองก็ทำตามด้วยความตะขิดตะควงใจเล็กน้อยเเต่ก็ไม่ได้คิดอ่ะไรมาก
-รอ...วันนี้มีนัดไปไหนรึเปล่านะ-
การอาบน้ำของคาโนะเต็มไปด้วยความง่วงงุน พอจะหยิบสบู่ก็ดันทำหลุดมือ จะก้มเก็บหัวก็พุ่งไปหาเรื่องกับกำเเพง หลังจากอาบน้ำเสร็จร่างกายของเขาคงเต็มไปด้วยรอยเเผลล่ะมั้ง
"ชุด...ชั้นลืมหยิบชุดเข้ามาเหรอเนี่ย.."เป็นไปได้ยังไงปกติเขาจะไม่เคยพลามเรื่องการหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไม่เหมือนรูมเมทของเขาที่จะต้องค่อยเปิดประตูมาบอกว่า 'ชั้นลืมหยิบชุดมาน่ะ ช่วยหยิบไห้หน่อยสิ เอ้อ ผ้าเช็ดตัวด้วยนะ '
-นุ่งผ้าเช็ดตัวเเล้วไปหยิบเองก็ได้ฟ่ะ-
ร่างเล็กเปิดประตูเเละก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องน้ำ อีกห้าก้าวจะถึงตู้เสื้อผ้าเเล้วเเต่ว่า สมองของเขาไม่สามาถรต่อสู้กับความง่วงที่ถาโถมเข้ามาได้ ร่างทั้งร่างของคาโนะล้มลงไปนอนระนาบกับพื้นห้อง พร้อมกับสติที่ดับลงอีกครา
นาน....นานไปเเล้ว...คาโนะเเกจะอาบน้ำอะไรนานนักหนาฟ่ะ....
"คิโดชั้นไปตามคาโนะนะ " เซโตะพูดพร้อมกับลุกออกจากโซฟาเดินตรงไปทางห้องนอนของเขากับคนข้างในพอเปิดประตูเข้าไปร่างสูงมองไปทางห้องน้ำก่อนเป็นอันดับเเรก คำตอบค่อนข้างน่าพอใจคือ เจ้าของเรือนผมสีครีมอาบน้ำเสร็จเเล้ว เขาจึงละสายตาจากห้องน้ำเเล้วมองไปรอบๆ สายตาของคนตัวสูงไปปะทะกับร่างเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่[กับพื้น]
"คาโนะ....ตื่นๆ วันนี้พวกเราจะไปเที่ยวกันไม่ไช่เหรอ " ต่อให้เซโตะพูดเสียงดังมากเท่าไรมันก็ไม่ได้ทำไห้คนที่หลังอยู่มีท่าทีจะตื่นเลย แถมยัง.....
"อื้อ...เซโตะ...นายมานอนเป็นเพื่อนชั้นหน่อยสิ" ไม่พูดเปล่าร่างบางดึงคนที่ยืนอยู่ข้างๆไห้ลงมานอนด้วยกันก่อนจะใช้ขาข้างหนึงเเทรกไปตรงหว่างขาของร่างสูง พลางซุกหน้าเข้ากับอกของคนตรงหน้า
"เฮ้ย... คาโนะตื่นได้เเล้ว เสื้อผ้านายน่ะยังไม่ได้ใส่เลยนะ" ตอนนี้หน้าของเขากับคาโนะห่างกันไม่ถึงคืบ ร่างเล็กตรงหน้ากำลังกอดเขาเเน่นส่วนตัวคนถูกกอดเองก็เเทบจะคลั่งเพราะการกระทำของคนตรงหน้า เขาพยายามเบือนหน้าหนีเเต่ยังไงก็ต้องหันมาเเอบมองอยู่ดี ก่อนที่เซโตะจะตัดสินใจใช้วิธิรุนเเรงเพื่อปลุกร่างเล็ก
กึก....
"เซ.....เซโตะ หยุดนะ ฮะๆๆ" คาโนะหัวเราะลั่น เเน่นอนว่าเขาตื่นเเล้ว
"ตื่นสักที ไปแต่งตัวได้เเล้ว " เซโตะว่าพลางดันร่างเล็กออกจากอ้อมกอด คนถูกดันเพิ่องรู้ถึงสภาพของตัวเองในตอนนี้ถึงกับหน้าแดงก่อนจะลุกออกจากตัวของร่างสูง
"จะว่าไป คาโนะทำไมวันนี้นายถึงออกมาในสภาพนี้ล่ะ "
"พอดีชั้นลืมหยิบเสื้อน่ะ"
"แล้ว..."
"นายรีบไม่ใช่เหรอ ออกไปก่อน ชั้นจะเเต่งตัว" คนตัวเล็กตัดบท
"เเล้วอย่ามานอนหลับเบบนี้อีกล่ะ" เซโตะเเกล้งเเหย่เล่นก่อนจะเดินออกจากห้องไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC
เฮ้อ....
พอๆ เดี๋ยวว่างมาต่อค่ะ ซายไม่เขียนต้นฉบับเเล้วเขียนไม่ได้ค่ะ เเต่ว่าถ้าเขียนต้นฉบับเพื่อนก็ชอบมาเเย่งเอาต้นฉบับไปอ่านก่อน เบื่อค่ะ เบื่อ
เเล้ววันนี้ระหว่างที่มาอัพต่อเพื่อนข้างๆที่รู้ว่าซายเขียนเเบบนี้ก็มาเเกล้งค่ะ เบื่อค่ะ !!!! คนจะอัพ คนจะเเต่ง อย่ามายุ่งได้ไหม ถ้าอยากอ่านนักก็มาอ่านสิ ชัดไหมคะ เเต่ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่ต้องมาอ่าน ไม่ต้องมายุ่ง
เลิกๆๆๆ อย่างบ่นเดี๋ยวมันยาว ว่างๆซายจะมาอัพต่อนะคะ รอไห้เขียนต้นฉบับก่อนเเล้วจะรีบมาต่อไห้ค่ะ เฮ้อออออออออออออออออออออออออ // ปาดเหนื่อย
คาเเร็กเตอร์ตัวละครค่ะ
ติดตามด้วยนะคะ
Sai-Cross
อร๊ายยยยย คนหัวอกเดียวกันๆ >///< setoxkano หายากที่สุดในโลกแล้วค่ะ ซายซังแต่งใช้ได้นะคะ คาโนะก็น่ารัก -///7///-
ตอบลบเป็นกำลังใจให้นะคะ รีบมาอัพนะคะ >w</
จะพยายามกลับมาเเต่งนะคะ ช่วยนั้นอยู่ๆทิ้งบล๊อกหายไปเลย ขอบคุนมากค่ะ ขอโทดที่ไห้รอนะคะ
ลบรีบๆมาแต่งต่อน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ตอบลบจะไฟท์ต่อไปค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
ลบ