[MyFiction] Daily Diary [1]

"ฮะ....ฮาระจัง"




                 เห....นั่นใครน่ะ อยากบอกนะว่ารูมเมทนายน่ะ เขาเข้าใจผิดตายเลย ทำไมน่ะเหรอ ก็.....ก็...ผมน่ะตอนนี่ผมน่ะ กอด...กอดฮาระอยู่น่ะสิ ว๊ากกกกกกกกกกกกกก !!!

             

                "เอ้า ปล่อยได้เเล้ว" คนที่ถูกกอดอยู่เมื่อกี้สะบัดตัวออกจากอ้อมเเขนของผม ก่อนจะลุกขึ้นไปบอกความจริงกับเพื่อนของเขา

"คุนคนนั้นน่ะ เอ่อ คุนประธานนักเรียนคนนั้นน่ะ .....มาส่งฮาระจังเหรอครับ"

"อื้ม เห็นจะเดินกลับบ้านคนเดียวน่ะ"

"งั้นเหรอ ใจดีจังนะครับ"

"แฮะๆ"

"เขาเรียกว่ายุ่งไม่เข้าเรื่องต่างหาก" นั่นไงๆ  ฮาระมาเเทรกเเล้ว พูดดีๆกันหน่อยก็ได้ ชั้นหวังดีกะนายนะ

"ฮาระจัง เขาอุส่ามาส่งน่ะ อย่าลืมขอบคุน คุนประธานนักเรียกเค้าด้วยนะ"

"เรื่องสิ ! ชั้นไม่ได้ขอสักหน่อย หมอนี่มาส่งชั้นเอง" ฮาระ เจ้าคนไร้มารยาท ขอบคุนสักคำก็ไม่มี คนอะไรกัน(ฟ่ะ)

        "ว่าเเต่คุนประธานนักเรียนชื่ออะไรเหรอครับ ผม..นากาเสะ ซายะ ครับ" เด็กคนนั้นเเนะนำตัวกับผม อย่างสุภาพ เน้นนะครับ 'อย่างสุภาพ'  แหมๆ เขาถามผมก็ตอบไป " ฮิเดกิ โยชิ ยินดี่ที่ได้รู้จักนะ"

"ฮาระจังฝากหยิบพุดดิ้งมาให้คุนฮิเดกิทีนะ"

              ระหว่างที่ฮาระเดินไปหยิบพุดดิ้ง ผมก็แอบมองไปรอบๆห้อง ห้องนนี้ค่อนข้างใหญ่พอสมควร ของใช้ถูกจัดเรียงอย่างมีระเบียบ ตู้เย็น ตูเสื้อผ้า โต๊ะเครื่องเขียน อะไรหลายๆอย่าง บลาๆ ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าใครเป็นคนจัดห้องน่ะ เเต่ว่าคนๆนั้นจัดได้สวยมาก อยากมาอยู่ที่นี้จังเลย

         ขณะที่ผมกำลังจะหันไปถาม ผมก็เห็นฮาระพยักหน้าหงึกๆ เเล้วเดินออกจากบริเวณที่ซายะอยู่ ผมเลิกสนใจตรงนั้นก่อนจะมองไปทางคนที่ขอพุดดิ้ง ส่งสายตาไปไห้เป็นนัยๆว่า จะขอเดินสำรวจรอบห้องหน่อยนะ เเต่ระหว่างนั้นก็นึกเรื่องที่อยากจะถามได้

         "เอ่อ..."

                        "เอ้า ! พุดดิ้ง !!!" ไม่ทันผมจะพูดจบ ไม่สิ ต้องบอกว่า ไม่ทันผมจะได้ถามก็มีคนเอาพุดดิ้งมาไห้ คุนท่านครับไม่ทราบว่าไปโมโหอะไรมากันครับ ประจำเดือนมา ?(ซาย:แกจะบ้าเรอะ) หรือว่าอึไม่ออก ? (ซาย:อีโรคจิต) โดนจีบ ? (ใครก็ได้ฆ่ามันที !!!!!)  "ขอบใจนะ ฮาระจัง"พูดจบเจ้าตัวก็โดดกอดคนที่เอาพุดดิ้งมาไห้ทันที คนโดดกอดเองก็ไม่ทันตั้งตัวเซล้มไปนอน(กอดกัน)ที่พื้น  อ่าาาา

                  "ของในตู้เย็นใกล้หมดเเล้ว ชั้นจะออกไปซื้้อ พวกนายจะเอาอะไรไหม" ฮาระที่ลุกขึ้นมาเรียบร้อยเเล้วพูดกับคนขี้เกียจ(ลุก) "ไปดีมาดีนะเอ้ออออ" เดี๋ยวนะ คุนท่านไม่คิดจะลุกเเล้วยังจะไห้เพื่อนไปซื้อของคนเดียวด้วย

"ชั้นไปด้วย"

"ไม่ต้องยุ่ง"

"คุนประธานอยู่นี่เถอะครับ ถือว่าอยู่เป็นเพื่อนผมเเล้วกันนะ"

"เเต่ว่าฮาระไปคนเดียวมันจะดีเหรอ...."

"เรื่องของชั้น" เจ้าบ้า นี่แกไม่คิดจะตับความหวังดีจากชั้นเลยงั้นเหรอ

"จะไปล่ะ พวกนายสองคนอยากได้อะไรเป็นพิเศษบ้างรึเปล่า จะได้ซื้้อมาไห้" เอาจริ๊งงงง นายจะซื้อมาไห้มาจริงๆงั้นเหรอ ตูไม่อยากเชื่ออ่ะ

"ขอคุกกี้กับช็อกโกเเล็ตอย่างละหนึ่งเเล้วกันนะ"

"อืม"

"น้ำอัดลมกับเเซนวิช" ผมบอก

                "อื้ม เดี๋ยวจะซื้อมาไห้นะ "ว่าเเล้วฮาระก็เดินออกจากห้องไป ไนตอนนี้เหลือผมอยู่กับซายะสองคน นั่งกันได้สักพัก ผมก็เหลือบไปดูนาฬิกาที่ข้อมือ หวาาาาาาาา สายเเล้วววว ถ้าช้ากว่านี้ ข้าวเย็นบินไปเเน่เลย ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย

               "ชั้นขอตัวก่อนนะ"

              "พรุ่งนี้มาค้างนะครับ " ซายะตะโกนไล่หลังผมที่วิ่งออกมาจากห้องเรียบร้อยเเล้ว เลี้ยวตรงนู้น ตรงนี้ เเล้วก็ลงลิฟต์ไป ไนที่สุดก็มาถึงชั้นล่างสุดได้เเล้ว ผมรีบก้าวเท้าวิ่งตอไป



ปึก !


โครม !!!



         ค้างไหมคะ !?!  ม่ายยยย แหมๆ ซายก็อุส่าห์ตัดจบไห้เเบบค้างๆเเล้วนะคะ*โดนตบ* ความจิงเเล้วซายตั้งใจว่าจะเขียนถึงตอนที่โยชิคุงกลับถึงบ้านเรียบร้อยเเล้วอ่ะ เเต่ว่าๆ ช่างเถ๊อะ ~ ~ ~ ~ ~ ขอโทดสำหรับการรอคอยนะคะ ถึงจะไม่รู้ว่ามีคนรออยู่ก็เถอะ เรื่องต่อไปที่คิดว่าจะปั่นก็คงไม่พ้น " วันง่วงนอน" หรือ " Sleep Day " เเน่นอนค่ะ !!
.
.
.
.
.
.
.
.
ขอโทดที่ทำไห้รอนะคะ
               Sai-cross